این جزیره در سال 1763 میلادی و در پی شکست فرانسه در جنگ های 7 ساله اروپایی به انگلستان واگذار شد ولی زبان آن فرانسوی کریول ماند. انگلستان این کشور را تا نوامبر سال 1978 که این کشور به استقلال رسید در اختیار داشت با این حال زبان انگلیسی تبدیل به یکی دیگر از زبان های این کشور شد. زبان دومینیکا شعار ملی کشور دومینیکا ” بعد از خدا، سرزمین” می باشد که نشان دهنده عرق و میهن پرستی این مردم و البته پایبندی به اعتقادات دینی می باشد. این شعار به زبان کریول یا کویوو Kweyo می باشد. دو زبان این کشور یعنی کریول ( که نشات گرفته از فرانسوی بوده) و انگلیسی که توسط حاکمان جدید جزیره بعد از فرانسوی ها به ارمغان آورده شده است توسط دو قشر اجتماعی مکالمه می شوند.
زبان کریول فرانسوی بیشتر توسط بخش های روستایی و دهقانان و افراد مسن تر در این جزیره استفاده می شود و نسل های جدید تر و شهری از انگلیسی استفاده می کنند که موجب شده است که استفاده از زبان کریول رفته رفته کم رنگ تر شود. نسبت های نژادی در دومینیکا جمعیت غالب در دومینیکا سیاه پوستان آفریقایی تبار را شامل می شود.به همین سبب اخذ پاسپورت دومینیکا میتواند بسیار مفید باشد. مردمان کارائیب (یا کالیناگو Kalinago) نیز در منطقه کارائیب ها ( یا کالیناگو ها) ساکن هستند و به شغل های اجدادی شان یعنی سبد بافی (basket weaving) و قایق سازی (boat making) مشغول هستند و اغلب در سراسر جزیره به شکل مردمانی روستایی زندگی می کنند. سوری ها ، لبنانی ها و چینی ها برخی از بزرگترین کسب و کار ها را شهر روسو را در مالکیت دارند. فرهنگ و عادات غذایی در دومینیکا خاک آتشفشانی غنی و باران فراوان در دومینیکا موجب وفور نعمت در سبزیجات ، میوه ها، صیفی جات و سایر محصولات زراعی شده است.
 |  |  |  |
